Top 5 αποτυχημένων μεταφορών από comics

Ξαναγυρνάμε μετά από πολύ καιρό με νέο θέμα

NERDATHLON

Nerdathlon ?

NERDATHLON

Αυτή τη φορά θα βγάλω το inner nerd που κρύβουμε όλοι μέσα μας... Θα μιλήσουμε για Comics, Video-Games, Super – Heroes και πολλά άλλα. Ποια comics έπρεπε να γίνουν ταινία, ποια κόμικ δεν έπρεπε ΠΟΤΕ να γίνουν ταινία ( ή τουλάχιστον όχι η ταινία που έγιναν), ποιός είναι ο πιο overpowered super hero και άλλα τέτοια σοβαρά ζητήματα...

Σήμερα θα ξεκινήσουμε με κάτι απλό...

Top 5 αποτυχημένων μεταφορών από comics

Δε θα μιλήσουμε για τα ανούσια Catwoman, Elektra κτλπ. (η κόλαση έχει ένα μέρος ειδικά φτιαγμένο για τους δημιουργούς τους) ούτε για λεπτομέρειες του στυλ μα ο Kingpin είναι λευκός και θεόχοντρος γιατί στη ταινία είναι μαυρος και ντούκι ? By the way R.I.P. Michael Clarke Duncan ήσουν το πιο αγαπημένο ντούκι του Hollywood. Θα μιλήσουμε για comics που είχαν τα φόντα να γίνουν ταινιάρες και τα σκάτωσαν τόσο μα τόσο άσχημα που οι fans μετά θέλαν να βγάλουν τα μάτια τους.

Νούμερο 5

Green Lantern

Ναι οκ το δέχομαι δεν είναι και ο πιο διαδεδομένος ήρωας (αν και η σειρά Blackest Night – Brightest Day είναι από τις καλύτερες που έχουν κυκλοφορήσει ) παρ' όλα αυτά ο Green Lantern είναι ένας ήρωας με απίστευτες δυνατότητες και εξίσου απίστευτα βαθύ σενάριο. Μιλάμε για ένα κόμικ που είναι γεμάτο σεναριακές ανατροπές τόσο όσον αφορά στον ήρωα και τη ψυχική του κατάσταση όσον αφορά και στην εξέλιξη τον υπόλοιπον χαρακτήρων της σειράς.

Το κακό είναι το Green Lantern ποτέ δεν είχε την αποδοχή που του άξιζε κι έτσι όταν ακούστηκαν τα νεα για την μεταφορά του σε ταινία λες οτι επιτέλους θα δούμε και κάτι διαφορετικό από το σύμπαν της DC που έχει στραγγίξει μέχρι τέλους τον Batman και τον Superman. To μονο που χρειαζόταν ήταν μια απλή και μέτρια μεταφορά πάνω στα βασικά στοιχεία του κόμικ, ΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ βέβαια.

Το γεγονός οτι η ταινία ξεκινάει σωστά μη σε μπερδεύει, η ταινία απλά πήρε μερικούς χαρακτήρες του κόμικ και τους πέταξε σε τυχαίες καταστάσεις αδιαφορώντας για την βαρύτητα των χαρακτήρων. Το αποτέλεσμα είναι να σπαταλήσεις ένα σχετικά δυνατό cast και σχεδόν 2 ώρες για να δεις κάτι που έχεις ξαναδεί χιλιάδες φορές.

Ποιά είναι όμως τα χειρότερα σημεία της ταινίας ; Το γεγονός οτι ο χαρακτήρας έχει ένα δαχτυλίδι που μπορεί να δημιουργήσει τα πάντα και το μόνο που δημιουργεί είναι ένα σπαθί και ένα μυδραλιοβόλο, το γεγονός ότι χαρακτήρες όπως ο Sinestro απλά περνούν από τη ταινία και μένουν παντελώς ανεκμετάλλευτοι και τέλος οτι ο τελικός κακός είναι ο Parallax ένας από τους πιο δυνατούς κακούς του σύμπαντος της DC οπου κατασπαράζει πλανήτες ολόκληρους, τρέφεται από τον φόβο και είναι μια από τις αν όχι η μεγαλύτερη απειλή του σύμπαντος και ο χαρακτήρας απλά τον νικάει με 2 πολεμικά αεροσκάφη F-18... Είναι η χειρότερη ασθένεια των Super-Hero movies, θες ντε και καλά να χρησιμοποιήσεις των πιο βαρβάτο κακό που μπορείς ; Τέλεια ! Καν' το αλλά δώσε βρε μαλάκα και μια τελική μάχη που να αξίζει και να μη τελειώνει σε 2 λεπτά . Εκει που περιμένεις να γαμηθεί το σύμπαν τσουπ ! Πάρε δυό F-18 και οκ CUUUUUUUUUUUUUUUT.

Νούμερο 4

X-Men Origins : Wolverine

Τι να πρωτοπεί κάποιος για αυτή τη ταινία ; Είναι μια ταινία που κατάφερε κάτι μοναδικό ,προβλήθηκε το 2009 και φέτος κυκλοφορεί το “The Wolverine” το οποίο κάνει reset στη σειρά. Είναι σα να σου λέει το studio παραγωγής “Ε παιδιά κάναμε μαλακία πρέπει να το πάρουμε από την αρχή” και αυτό για μια ταινία που προβλήθηκε μόλις 4 χρόνια πριν...

Αλλά πέρα από τη πλάκα, ποια ήταν τα λάθη της ταινίας ; Μισό λεπτό να βγάλω το φτυάρι...

Ξεκινάμε από το κλασσικό λάθος του Hollywood, παίρνεις ένα καλό και δοκιμασμένο σενάριο ξέρεις από αυτά που είναι πρακτικά έτοιμα για γύρισμα και το πηδάς απ' όλες τις μπάντες. Παίρνεις ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της Marvel και το μόνο που καταφέρνεις να κάνεις είναι να παρουσιάσεις έναν αδιάφορο και κλισσαρισμένο πρωταγωνιστή που το μόνο που κάνεις είναι να πετάει μερικές “bad boy” ατάκες και να κόβει μερικές λαμαρίνες.

Το χειρότερο όμως είναι οτι δε τους έφτανε να ξεσκίσουν τον Wolverine αποφάσισαν να πετάξουν κι άλλους δυό χαρακτήρες στο μπλέντερ έτσι για το χαβαλέ. Παίρνεις τον Gambit (Remy LeBeau) ίσως τον πιο μούρικο και bad-ass αντιήρωα που υπάρχει στους X-Men (και προσωπικός αγαπημένος του συντάκτη) και απλά τον αναλώνεις σε μια ανούσια 5λεπτη εμφάνιση αντί να αξιοποιήσεις το τεράστιο background του (από τους λίγους X-Men για τους οποίους κυκλοφόρησε και αποκλειστική σειρά).

Το πιο ακατανόητο λάθος όμως ήταν στην επιλογή του αντιπάλου. Θα μπορούσες να βάλεις τον κλασσικό Sabertooth (αντί να τον κάνεις κομπάρσο), δε σ' άρεσε ; Θέλεις κάτι πιο ψαγμένο ; Θα μπορούσες να βάλεις τη Lady-Deathstrike που είναι και από τις λίγες γυναίκες που μπλέχτηκαν με τον Wolverine και έχουν μια κοινή ιστορία που όντως ξεκινάει από τα Origins του Wolverine. Αλλά όχι, εσύ προτίμησες να βάλεις τον Zombie-Deadpool...

ΕΙΣΑΙ ΣΟΒΑΡΟΣ ???? Τον Deadpool ? Αυτόν τον τύπο που εδώ έχει σαπίσει στο ξύλο τον Captain America, τον Spider-Man, τον Iron-Man και κρατάει το κεφάλι του Hulk ???

Έναν από τους πιο Over-Powered χαρακτήρες της Marvel (έχει επιζήσει τουλάχιστον 5 φορές αφού τον κάψαν ζωντανό και έχει επιζήσει και από δύο τρεις αποκεφαλισμούς οπού απλά ξανακόλησε το κεφάλι στο υπόλοιπο σώμα κι όλα μέλι γάλα) που είναι πρακτικά άτρωτος στις Mind-Control ικανότητες των υπόλοιπων μεταλλαγμένων ? Και εσύ μου λες οτι κάποιος κατάφερε και τον σκότωσε και τον μετέτρεψε σε ένα mind-controlled zombie (σκηνή που ούτε καν δείχνεις στη ταινία βέβαια...) και μετά τον έβαλε να παλέψει με τον Wolverine ?

Συγχαρητήρια κύριοι με μια ταινία καταφέρατε να ξεκάνετε όχι έναν, όχι δύο, αλλά τρεις από τους πιο γαμάτους χαρακτήρες της Marvel, ένα πραγματικό κατόρθωμα.

Νούμερο 3

X-Men 3 : The Last Stand

Προσοχή! Δε λέω για τα δύο πρώτα X-Men (όχι επειδή ήταν ταινιάρες, απλά σε σχέση με το τρίτο μέρος ήταν απλά αποδεκτά).

Το X-Men σαν κόμικ και ειδικά τη περίοδο που κυκλοφόρησε , όσο περίεργο κι αν ακούγεται είχε πολύ έντονο το στοιχείο του κοινωνικού σχολιασμού, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κόμικ που είχε κυκλοφορήσει μέχρι τότε. Μια ομάδα ανθρώπων που απλά γεννήθηκαν διαφορετικοί αντιμετωπίζονται από τους υπόλοιπους ως φρικιά και κατώτερα όντα ? Sounds familiar ? Anyway θα μου πείτε και που κολλάει αυτό τώρα.

Απλά σκεφτείτε οτι το X-Men ήταν το πρώτο κόμικ στην ιστορία που ασχολήθηκε με τον ρατσισμό στην Αμερική και μάλιστα το πρώτο κόμικ στο οποίο αρχηγός του group ήταν η Storm, και όχι ο Cyclops όπως δείχνει η ταινία, μια μαύρη γυναίκα.

Τέλος πάντων, η όλη ιστορία ξεκίνησε το 2000 όταν κυκλοφόρησε και η πρώτη ταινία. Όπως είπα και παραπάνω αν και δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο είχε ψιλοπιάσει το νόημα. Είχε τα δύο αντίπαλα δέη Professor X και Magneto που ξεκίνησαν σα φίλοι απλά κάπου χωρίστηκαν και έγιναν εχθροί. Και έχεις και μια ομάδα μεταλλαγμένων, με πολλές πάρα πολλές απουσίες. Σαν ταινία μέτρια παρ' όλα αυτά μόλις ανακοινώθηκε οτι πάει για τριλογία λες οκ για ζέσταμα καλούτσικο ήταν οι υπόλοιποι χαρακτήρες θα μπουν στα άλλα δύο.

Έρχεται το δεύτερο και λες οκ πάλι Magneto αλλα αυτή τη φορά γίνεται πιο μεγάλη μάχη και έχεις και τον Wolverine σαν κεντρικό χαρακτήρα, αλλά πάλι πολλές οι απουσίες. Καλός ο Night-Crawler αλλά αυτός και η 2λεπτη εμφάνιση του Κολοσσού δεν φτάνουν για να καλύψουν το κενό του Gambit και των υπόλοιπων.

Και έρχεται το τρίτο , και λες λίγο ο τίτλος “THE LAST STAND” λίγο η εμφάνιση της Phoenix, λίγο οτι στο trailer πήρε για μια στιγμή το μάτι κάποιον που φέρνει στον Archangel λες ΓΑΜΩΩ!!! εδώ θα έχουμε μακελειό, να δεις που θα σκάσει μύτη κι ο Apocalypse και θα γίνει της πουτάνας. Ευσεβείς πόθοι. Έγινε πάντως μακελειό... Χωρίς λόγο πεθαίνει ο Cyclops (σκηνή που δε φαίνεται στη ταινία), μετά η Jean Grey/Phoenix σκοτώνει τον Xavier και μετά ο Wolverine σκοτώνει την Phoenix (την πιο ισχυρή τηλεπαθητική μεταλλαγμένη του σύμπαντος Marvel) έτσι για να δώσει ένα δραματικό τόνο στο φινάλε ρε αδερφέ.

Και ο επίλογος ? Τίποτα , απολύτως τίποτα. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους να μην αποδέχονται τους μεταλλαγμένους συνεχίζει και υπάρχει, οι κακοί μεταλλαγμένοι είναι ακόμα ελεύθεροι και ουσιαστικά πεθάναν τρεις κεντρικότατοι χαρακτήρες (όπου σε κανένα παράλληλο σύμπαν της Marvel δεν γίνεται κάτι τέτοιο) με μηδενικό πραγματικά αντίκτυπο. Έτσι απλά.

Νούμερο 2

Batman & Robin

Κάνε ένα πείραμα, ξεκίνα στην παρέα σου μια συζήτηση για τις ταινίες Batman. Πολλοί θα ασχοληθούν με το ποιος από τους δύο Joker ήταν ο καλύτερος, πολλοί επίσης θα σου πούνε οτι το Batman Returns ήταν το καλύτερο, άλλοι θα σου πούνε οτι ο Nolan μεταμόρφωσε στο τελευταίο Batman τον Bane από αδιάφορο κομπάρσο σε τέλειο πρωταγωνιστή και ότι με το Batman Begins έθεσε τα θεμέλια για μια από τις καλύτερες τριλογίες που έχουμε δει, λίγοι θα σου πούνε οτι το Batman Forever σώθηκε επειδή έπαιζε ο Jim Carrey μέσα , αλλά κανείς, ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανείς δε θα βρεθεί να πει ένα καλό λόγο για το Batman & Robin.

Η ταινία που λίγο έλειψε να θάψει κινηματογραφικά τον Batman πραγματικά είχε αποτύχει σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς που θα μπορούσε να αποτύχει μια ταινία. Η ηθοποιία ήταν επιεικώς απαράδεκτη από όλους (με μοναδική εξαίρεση τον κακόμοιρο τον Alfred),η επιλογή του George Clooney ως Batman(αλλά και ως action hero) τελείως άκυρη, των Mr. Freeze (ο οποίος υποτίθεται οτι είναι τρελή ιδιοφυΐα) τον έπαιζε ο Arnold Schwarzenegger και εμφανιζόταν ως ένα απλό ντούκι με περίεργη στολή και η Uma Thurman νόμιζε οτι έπαιζε σε μεταφορά του Batman σε σεξπιρικό θέατρο (πραγματικά ο ορισμός του over-acting θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο ρόλος της Poison-Ivy από την Uma Thurman).

Όμως η ηθοποιία δεν είναι το μόνο κακό. Τα εφέ ήταν τόσο γελοία που έμοιαζαν με τα βεγγαλικά που πετάνε 10χρονα αγοράκια το Πάσχα, τα σκηνικά για κάποιο μυστήριο λόγο ήταν γεμάτα με neon φώτα γιατί έτσι νόμιζαν οτι θα δώσουν gothic ατμόσφαιρα η σκηνοθεσία του Joel Schumacher ανύπαρκτη (η ταινία μοιάζει κυριολεκτικά λες και γυρίστηκε με ένα γύρισμα) και τα δήθεν χιουμοριστικά στοιχεία επιπέδου πολικών θερμοκρασιών (ακόμα στοιχειώνει τη μνήμη μου η Batcard Mastercard).

Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν ο καλύτερος ηθοποιός σε αυτό το δίωρο βίντεοκλιπ να είναι ο τύπος που έκανε τον Bane μόνο και μόνο επειδή φορούσε μάσκα δε μίλαγε καθόλου και απλά έσπαγε πράγματα. Η τραγική ειρωνεία ; Ο Christian Bale είχε ζητήσει το ρόλο του Batman αλλά οι ιδιοφυΐες που προτίμησαν τον Clooney τον απέρριψαν γιατί όπως είπαν δεν ήταν Batman material...

Νούμερο 1

Spawn

Ειδικά στην Ελλάδα δεν γνωρίζουν πολλοί τον Spawn γι' αυτό θα πούμε δυο τρία πραγματάκια πρώτα. Κάποια στιγμή στη Marvel δούλευε ο Todd McFarlane σαν σκιτσογράφος του Spider-man, εκείνη τη περίοδο μάλιστα κατάφερε να γίνει πασίγνωστος στον τομέα του εξαιτίας της εξαιρετικής δουλειάς του, o McFarlane όμως είχε το όνειρο να φτιάξει τον δικό του χαρακτήρα και να ξεκινήσει μια ολοκαίνουργια σειρά με πρωταγωνιστή κάποιον καινούργιο κι όχι έναν από τους κορεσμένους τότε χαρακτήρες της Marvel. Ξεκινάει λοιπόν τον Spawn ,χαρακτήρα που είχε έτοιμο από τα σχολικά του χρόνια ,φτιάχνει και μερικά προσχέδια και πάει να τα παρουσιάσει στη Marvel η οποία τα απορρίπτει με τη μία επειδή η σειρά ήταν πολύ βίαιη.

Ετσι ο McFarlane μαζεύει και δυο τρεις άλλους και αποχωρούν από τη Marvel με σκοπό να ιδρύσουν την Image Comics με κεντρικό ήρωα τον Spawn.

Ποια είναι όμως η ιστορία του Spawn ;

Όλα ξεκινάνε με τον Al Simmons , έναν στρατιωτικό-εκτελεστή που δουλεύει για μια μυστική οργάνωση των ΗΠΑ. Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις ιστορίες μόλις ο Al εξυπηρετήσει τον σκοπό του ο διευθυντής της εν λόγο υπηρεσίας διατάζει τη δολοφονία του Al κι έτσι ο συνάδελφος του ο Chapel καίει τον δύσμοιρο Al ζωντανό. Ο τελευταίος επειδή δεν ήταν και κανένα παπαδοπαίδι καταλήγει στη κόλαση κι εκεί κάνει μια συμφωνία με τον δαίμονα Malembolgia προκειμένου να ξαναγυρίσει στη ζωή και να ξαναδεί τη γυναίκα του. Η συμφωνία έλεγε οτι ο Al θα ξαναγυρίσει ως Spawn και θα οδηγήσει το στρατό της κόλασης ενάντια στον παράδεισο. Ως συνήθως ο Al ξέχασε να διαβάσει τα μικρά γράμματα του συμβολαίου πριν το υπογράψει και επειδή οι δαίμονες δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά ο Malembolgia τον γυρίζει πίσω στη ζωή παραμορφωμένο (όπως ήταν το καμένο πτώμα του) 5 χρόνια μετά τη στιγμή της δολοφονίας του μόνο και μόνο για να βρει τη γυναίκα του παντρεμένη με το κολλητό του και με ένα παιδί που προφανώς δεν ήταν του Al.

Όλα αυτά διαδραματίζονται στα πρώτα δυο τρία τεύχη της σειράς και η σειρά κλιμακώνεται μέχρι και σήμερα που έχει φτάσει στο τεύχος 229.

Και πάμε τώρα στη ταινία. Ξεκινάμε από το κλασσικό, η ταινία χωρίς κανένα λόγο αλλάζει με το έτσι θέλω ένα τέλειο σενάριο. Τον Simmons αντί να τον σκοτώνει ο συνεργάτης του Chapel (ο οποίος δεν υπάρχει καν στην ταινία) τον σκοτώνει μια τύπισσα που δεν υπάρχει καν στο κόμικ γιατί ΠΡΕΠΕΙ σε κάθε περιπέτεια να υπάρχει μια γκόμενα με μαύρα κολλητά δερμάτινα, ο κολλητός του από μαύρος πράκτορας με βασικό ρόλο στο κόμικ γίνεται ένας λευκός γραφιάς που εμφανίζεται 5 λεπτά και ολόκληρη η ταινία αναλώνεται στα γεγονότα του πρώτου άντε και δεύτερου τεύχους αφήνοντας ανεκμετάλλευτα τα υπόλοιπα περίπου 100 τεύχη που είχαν βγει τότε.

Ο καλύτερος ηθοποιός που υπάρχει στη ταινία είναι ο “πάντα κομπάρσος” John Leguizamo. Τον κεντρικό ήρωα τον κάνει ένα ντούκι πρώην αθλητής πολεμικών τεχνών που μέχρι τότε η μεγαλύτερη του επιτυχία ήταν μερικές εμφανίσεις ως κασκαντερ και κομπάρσος και τον αντίπαλο του και διευθυντή της μυστικής υπηρεσίας τον ενσαρκώνει ο “ξεχασμένος από τον Θεό” Martin Sheen. Και λες οκ περιπέτεια είναι δε χρειάζεσαι και οσκαρικούς ηθοποιούς αλλά βρε καταραμένε βάλε τουλάχιστον ένα μέτριο καστ.

Το κερασάκι στη τούρτα όμως ήταν οτι η ταινία πλασαριζόταν ως “The special effects movie of the year” (χμμμμ απο εκεί ίσως έπρεπε να είχα καταλάβει θα είχαν ξεσκίσει το σενάριο). Ε λοιπόν είχε μια πρωτιά όντως η ταινία στα special – effect, πρώτη φορά, και τελευταία, είδα σε ταινία πιξελιασμένα οπτικά εφέ... Η κάπα του Spawn ήταν λες και ήταν φτιαγμένη από αλουμινόχαρτο και τα υπόλοιπα εφέ της χρονιάς ήταν δυο-τρεις εκρήξεις και λίγο πράσινο υγρό.

Και θα μου πείτε καλά και είναι λόγοι αυτοί για να είναι στο Νο1 ?

Όχι

Ο λόγος είναι οτι σαν κόμικ το Spawn μπορεί άνετα να γεννήσει 2 γεμάτες τριλογίες χωρίς να κάνει κοιλιά πουθενά και αντ' αυτού πήραμε μια μπούρδα που έκανε τον Todd McFarlane να καταριέται την ώρα και την στιγμή που δε διάβασε καλά το συμβόλαιο παραχώρησης πνευματικών δικαιωμάτων στη New Line Studios (ειρωνεία ε ; )

Πέρα από τη πλάκα όμως ο ίδιος ο McFarlane ανακοίνωσε οτι θα γυρίσει νεα ταινία Spawn όπου το σενάριο θα το έχει γράψει ο ίδιος, δυστυχώς όμως το project προς το παρών έχει παγώσει.

One can only hope εγώ όμως ακόμα κλαίω τα λεφτά που έδωσα για την Avant Premiere...

Random Anger Vol.1

Οκ γυρίσατε όλοι από τις διακοπές ; Συνηθίσατε τη μιζέρια και τη βαρεμάρα ή ακόμα ; Μην ανησυχείτε, το φιλικό Ορκ της γειτονιάς σας είναι εδώ για να σας φτιάξει το κέφι με ένα άρθρο γεμάτο χαρά για ζωή και αισιοδοξία…

TOP 5 RANDOM ANGER vol. 1

(ή αλλιώς έχω όρεξη για χώσιμο)

Καθημερινές μαλακίες που τις βλέπεις και δεν έχουν λόγο ύπαρξης πέρα από το να σου σπάνε τα νεύρα…

Νούμερο 5

Ηλίθια προϊόντα

Όχι δεν αναφέρομαι σε χαζές εφευρέσεις χωρίς νόημα, αναφέρομαι σε ηλιθιότητες που προσπαθούν να σου πλασάρουν προκειμένου να μαζέψουν λεφτά από το πουθενά. Τι εννοώ ? Ζελέ μαλλιών για “ατημέλητο” λουκ … ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ;;; Πρέπει δηλαδή να αγοράσω μια μαλακία και να περάσω και ώρα να φτιάχνω τα μαλλιά μου για να φαίνονται σαν να μην τα έχω φτιάξει ??? ΑΠΛΑ ΜΗ ΤΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ.

Και συνεχίζουμε, προσκισμένα τζιν... Το πιο τραγικό είναι ότι συνήθως είναι και πιο ακριβά από τα κανονικά τζιν… ΡΕ ΒΛΑΜΜΕΝΟ ΠΡΟΒΑΤΟ πάρε ένα φυσιολογικό τζιν κι αν βαριέσαι να περιμένεις τη φυσιολογική ροή της αποσύνθεσης απλά πάρε ένα ψαλίδι-μαχαίρι και κόψτο μόνος σου δεν είναι επιστήμη ΑΛΗΘΕΙΑ.

Το επόμενο όμως παίρνει πανηγυρικά το βραβείο της πρώτης θέσης…

Πάω μια ωραία μέρα στο super market και στο χώρο με τα αντηλιακά βλέπω ένα μπουκαλάκι με τον φανταζί τίτλο “Facial Water” προσπερνάω όλα αυτά που μου έρχονται στο μυαλό με τη λέξη facial και πιάνω το μπουκαλάκι να δω τη είναι… Λέω από μέσα μου δε μπορεί να εννοούν νερό θα έχει και καμια άλλη μαλακία μέσα, μέχρι που διαβάζω τα συστατικά…

150ml Νερού με τη φυσιολογική σύνθεση H2O με τιμή 5 ευρώ ….

Χμμμμ 500ml σε απλό πλαστικό μπουκάλι 30 λεπτά, 150ml σε σπρέι 5 ευρώ… Ναι αμέ αυτό ακούγεται πολύ λογικό, τώρα με συγχωρείτε λίγο πάω να κλάψω για το μέλλον της ανθρωπότητας σε μια γωνίτσα και επανέρχομαι….

Noύμερο 4

Ηλίθιες Διαφημίσεις

Όχι δεν εννοώ τις απλά εκνευριστικές διαφημίσεις του Jumbo ή τη καινούργια μόδα με τα 50 χιλιάδες τηλέφωνα του ΕΟΠΠΥ, εννοώ τις διαφημίσεις εκείνες που είναι βαλμένες να σου αποδείξουν ότι το προϊόν που διαφημίζουν δουλεύει με τον πιο ηλίθιο δυνατό τρόπο.

Έχεις καθαριστικά ρούχων και πιάτων να σου δείχνουν μέσω CGI κάτι μπλε μπάλες να καταπίνουν τις γκρι μπάλες της βρώμας, τις άσπρες μπαλίτσες του αποσμητικού να απλώνονται και να διαλύουν τα πράσινα μπαλάκια του ιδρώτα και τους πυροσβέστες του φαρμάκου κατά της καούρας να κάνουν ντου στον λάρυγγα σου με πυροσβεστήρες και να σβήνουν τη καούρα…

Εκεί που δοκιμάζεται πραγματικά όμως το νευρικό μου σύστημα είναι με τις οδοντόκρεμες και τις “πραγματικές” μαρτυρίες… Είναι τώρα ένας και καλά γιατρός και ρωτάει έναν και καλά πελάτη, που χρησιμοποιεί λίγο καιρό μια οδοντόκρεμα , αν είδε κάποια διαφορά, εκείνος φυσικά απαντάει ναι και περιχαρής ο “γιατρός” γυρνάει και λέει στη κάμερα “Ορίστε η ξεξασπρεξ μιλάει με αποδείξεις”

Βέβαια το όλο πράγμα βρωμάει στημένο από χιλιόμετρα για πολλούς λόγους όπως το ότι το οδοντιατρείο κάνει μπαμ ότι είναι στούντιο οι διάλογοι είναι ντουμπλαρισμένοι και μάλιστα θυμίζουν παλιά ταινία του Bruce Lee, υπάρχει μια λεζάντα από κάτω που λέει “βασισμένο σε κανονική έρευνα” και συνήθως φαίνεται ότι χρησιμοποιούνται ηθοποιοί και μάλιστα γνωστοί… Και στο κάτω κάτω τι στο πούτσο σημαίνει το “βασισμένη σε κανονική έρευνα”???? Κάναμε μια έρευνα αλλά επειδή η οδοντόκρεμα δεν έκανε απολύτως τίποτα αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε ότι γουστάρουμε ?

Το ποτήρι ξεχείλισε όμως με τη διαφήμιση του Life “φρεσκοστυμμένο”…

Είναι τώρα μια κατάκοπη γιαγιάκα ανεβασμένη σε μια σκάλα και κόβει πορτοκάλια, ύστερα κατεβαίνει πιάνει έναν λεμονοστύφτη (χειροκίνητο εννοείται) κι αρχίζει και στύβει, και πετάγεται ο κλασσικός μαλάκας της διαφήμισης και λέει...

 “Έτσι ακριβώς μαζεύουμε τον νέο ολόφρεσκο χυμό Life φρεσκοστυμμένο” .

 ΝΑΙ ΜΑΛΑΚΑ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ , πάμε σε ένα χωριό μαζεύουμε όλες τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους ξαμολάμε στα χωράφια να μαζέψουν τα πορτοκάλια και μετα τους βάζουμε να τα στύβουν 

ΟΛΑ.

ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΑ.

ΕΝΑ ΠΡΟΣ ΕΝΑ.

ΕΤΣΙ.

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ….

Νούμερο 3

Η “έρευνες”

Το βλέπω κάθε μέρα που ανοίγω το PC μου, την εφημερίδα ή οποιοδήποτε περιοδικό ανεξαρτήτου ύλης, κάθε τρεις και λίγο θα πετύχεις ένα άρθρο που θα λέει “Σύμφωνα με έρευνες” ή “έρευνες αποδεικνύουν πως… “ και υπάρχουν έρευνες για τα πάντα, και οκ μερικές είναι σοβαρές και παρουσιάζουν και τα στοιχειά των ερευνών αλλά τα περισσότερα άρθρα που διαβάζω γράφουν ένα ξερό “σύμφωνα με τις έρευνες” και οκ αυτομάτως το άρθρο απέκτησε την εγκυρότητα και την έγκριση όλης της επιστημονικής κοινότητας.

·       ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ?

·       ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ Η ΕΡΕΥΝΑ ?

·       ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΕΙΓΜΑ ?

·       ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ?

Αμα δεν μπορείς να τα γράψεις αυτά τότε μην αναφέρεις καν την έρευνα και απλά γράψε “Αυτό ισχύει γιατί απλά το λέω εγώ”.

Εκεί που γίνεται το πραγματικό πανηγύρι όμως είναι με τις έρευνες για τις δίαιτες… Ω Θεέ μου… Βγαίνει μια έρευνα και λέει ότι τελικά τα μακαρόνια δε παχαίνουν, μετά από ένα μήνα θα βγει μια άλλη που θα λέει ότι παχαίνουν και μετά από λίγο θα βγει μια άλλη που θα λέει ότι δε παχαίνουν τα μακαρόνια αλλά η σάλτσες που έχουν πάνω μόνο και μόνο για να βγει μια τέταρτη έρευνα που θα λέει ότι άμα πάρεις μακαρόνια ολικής άλεσης και τα φας Τρίτη μεταξύ 2 και 4 το μεσημέρι σε θερμοκρασία 45.2 βαθμούς ακριβώς θα πάρεις 10% λιγότερες θερμίδες απ’ότι άμα τα φας στις 5…

Έχει ξεχειλώσει σε απίστευτες διαστάσεις το όλο θέμα πια και βλέπεις έρευνα για τα πάντα, πριν ένα χρόνο περίπου ένα πανεπιστήμιο κάπου στην Αγγλία ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕ μια έρευνα προκειμένου να ανακαλύψουμε αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό τη κότα…

 (για τους άπιστους εδώ )

ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ ΡΕ ??? Δηλαδή έχουμε λύσει πλέον όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας που πλέον μπορούμε να σπαταλάμε χρήματα και επιστημονικό δυναμικό σε τέτοιες έρευνες ???

Μπορεί σας παρακαλώ κάποιος να κάνει μια έρευνα προκειμένου να βρούμε που μένει και ποιος είναι αυτός που  έδωσε την εντολή και τα χρήματα για να γίνει η παραπάνω έρευνα ;

Νούμερο 2

Τα ξένα-ψαγμένα ονόματα

Όχι δεν αναφέρομαι στα κανονικά ονόματα… Αναφέρομαι στο ηλίθιο συνήθειο να παίρνουμε τη πιο συνηθισμένη δουλειά του κόσμου και όταν μας ρωτάνε τι δουλεία κάνουμε να λέμε μια ασυνάρτητη μπούρδα μόνο και μόνο για να το κάνουμε πιο βαρυσήμαντο… 

Έχουμε γεμίσει barista, sales representatives, hair stylists, PR και δε συμμαζεύεται και έχουμε και ελληνικά βεβαίως, έχουμε γεμίσει συμβούλους και υποδιευθυντές, συμβούλους και υποδιευθυντές για τα πάντα, σε λίγο θα μετονομάσουμε τους ντελιβεράδες σε διανομείς θερμιδικών πακέτων, τους σκουπιδιάρηδες σε υπεύθυνους εξασφάλισης υγειονομικών κανόνων και εγώ θα λέω ότι είμαι επικεφαλής γραμμής παραγωγής βιομηχανικού τομέα ανα κυλιόμενων ωραρίων, ΟΧΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΙΑΣ EIMAI ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ???

Όμως αυτό που είδα πριν από λίγες μέρες ήταν που κόντεψε να μου προκαλέσει το νευρικό κλονισμό που καραδοκεί εδώ και χρόνια… Περπάταγα σε ένα κεντρικό δρόμο της Αθήνας και έβλεπα από μακριά ένα κομμωτήριο, πλησιάζω πιο κοντά και βλέπω τη πινακίδα, όχι δεν έγραφε κομμωτήριο, δεν έγραφε έστω hair stylist… Έγραφε με μεγάλα έντονα γράμματα Hairchitecture …

TI HAIRCHITECTURE ΒΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΡΑΣ ????? Έχεις ιδέα τι πρέπει να γίνει για να πάρεις πτυχίο αρχιτέκτονα ; Πρέπει να σου γίνει ο κόλος φινιστρίνι από το διάβασμα πριν και κατά τη διάρκεια της σχολής αλλά οκ είμαι σίγουρος ότι έχει πολλα κοινά με το Ι.Ε.Κ. αισθητικής…

Και για να ξεμπερδεύουμε με την όλη κακογουστιά του θέματος…

·       ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ barista, ένας κοινός μπουφετζής είσαι

·       ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ hair stylist, ένας απλός μπαρμπέρης είσαι

·       ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ PR ,ένας πορτιέρης είσαι

·       ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ sales representative , ένας ψωνισμένος πωλητής είσαι

Και τώρα άιντε μου στο διάολο όλοι.

Νούμερο 1

Facebookακιδες και επαναστάτες του καναπέ

Ήμαρτον πια με τον κάθε καθυστερημένο που νομίζει ότι θα σώσει τον κόσμο ένα like τη φορά. Ανοίγω το facebook και νομίζω ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από μπετόβλακες που νομίζουν ότι οι γιατροί περιμένουν να μαζέψουν 1000 like στο facebook για να μπορέσουν να κάνουν την εγχείρηση στο 5χρονο κοριτσάκι που πεθαίνει από πολιομυελίτιδα και ότι η Unicef περιμένει να μαζέψει 2000000 like για να μπορέσει να στείλει το τρόφιμα που χρειάζονται τα παιδάκια στην Αφρική.

Κανονικά αυτό το φαινόμενο δε θα με ενοχλούσε τόσο αν δεν είχε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που ισχυρίζονται οι εκάστοτε ψηφιακοί “ακτιβιστές” αλλά το πρόβλημα είναι ότι πλέον έχει γίνει μόδα να βρίσκουμε ένα τυχαίο σκοπό κάθε μήνα και να το προβάλουμε όλοι μαζί στο facebook προκειμένου να δείξουμε ότι είμαστε κοινωνικά ευσυνείδητοι και άλλες τέτοιες μαλακίες. Και όπως γινεται με κάθε μορφή μόδας μόλις κάνει τον κύκλο της μετά ξεχνιέται και όλο το θέμα γίνεται σα να μην υπήρξε ποτέ…

Πάρτε το πρόσφατο παράδειγμα του KONY 2012 και ο κάθε τελευταίος έκανε ποστ στη σελίδα του facebook το βιντεάκι με τον ΚΟΝΥ 2012 και νόμιζε ότι έτσι έπαιρνε μέρος σε κάποια μορφή ακτιβισμού και τώρα τι έγινε; Σώθηκαν τα παιδάκια κι όλα είναι καλά και ρόδινα ;

ΟΧΙ τα ίδια ακριβώς σκατά γίνονται ακριβώς στο ίδιο μέρος της Αφρικής ακριβώς από τον ίδιο άνθρωπο σαν να μην έγινε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα, απλά πέρασε η μόδα και σταμάτησαν όλοι να ασχολούνται με αυτόν. Και όταν περνάει στο ντούκου ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως οι ένταξη στο στρατό ανήλικων παιδιών τότε έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Γι αυτό ξύπνα μαλάκα ή κάνε κάτι ή βούλωστο ο κόσμος δε λειτουργεί έτσι.

Οι 5 πληγές της μουσικής

Έχεις κι εσύ αναρωτηθεί το τελευταίο καιρό τι δε πάει καλά με τη μουσική ? Δε μπορείς να το προσδιορίσεις στο κλασσικό “ Η μουσική δεν ήταν όπως παλιά”, αλλά κάτι δε σου κολάει, το 90% των κομματιών που βγαίνουν είναι ο ορισμός της σαβούρας και το υπόλοιπο 10% που ξεχωρίζουν από τη σαβούρα το έχεις ξεχάσει μετά από 1-2 μήνες (άντε 3 αν μιλάμε για τρελή επιτυχία). Τι στο διάολο έγινε και που πήραμε τη λάθος στροφή ; Για να δούμε…

Η 5 πληγές της μουσικής

Νούμερο 5

Hipsterαδες, αλτερνατιβάδες κτλπ.

Αυτή η σιχαμένη συνομοταξία υπανθρώπων είναι υπεύθυνη για πολλά από τα κακά της σημερινής μουσικής βιομηχανίας, τους έχεις γνωρίσει είναι ο κλασσικός ξερόλας με το ύφος των χιλίων καρδιναλίων που θα σε πρήξει για ένα συγκρότημα που το ξέρει ΜΟΝΟ αυτός και μόλις το μάθουν κι άλλοι 2-3 θα σου πει “ε αυτοί είναι πολύ mainstream και κλασσικοί κτλπ”. Συνήθως στα πρώιμα στάδια θα τον συναντήσεις σε Ροκάδικα ή Μεταλάδικα να παραπονιέται “Πάλι Maiden ρε DJ βάλε και λίγο Tool” εκεί εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της ασθένειας. Αργότερα θα αρχίσει να ακούει όποια ανούσια μαλακία μόνο και μόνο γιατί είναι πρωτότυπη. Κι εκεί είναι που γίνεται το κακό, όταν η πρωτοτυπία γίνεται αυτοσκοπός και αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα τη μουσική, τους στίχους και όλα τα υπόλοιπα ανούσια πράγματα έχουμε “καλλιτέχνες” τύπου Skrillex που το μόνο όργανο που μάθανε να παίζουν στη ζωή τους είναι το Macbook (αυστηρά Apple γιατί είμαστε πρωτότυποι) και οι μοναδικές επιρροές που είχαν  είναι το 56αρι modem που είχαμε για να μπαίνουμε παλιά στο internet και η γραμμή παραγωγή της Ford….

Μμμμμμ Τέχνη...

Στο απόσπασμα και με συνοπτικές διαδικασίες παρακαλώ αρκετό από το οξυγόνο της Γης καταναλώσατε…

Νούμερο 4

15χρονα κορίτσια

Τα καθίκια της μουσική βιομηχανίας μυρίστηκαν φρέσκο κρέας στη συγκεκριμένη ομάδα και την έχουν βάλει για τα καλά στο στόχαστρο, το αποτέλεσμα ; Οι Big Time Rush, οι One Direction, και το εμετικό μυγόφτισμα που ακούει στο όνομα Justin Bieber … Ελα ρε ορκ άσε τα κοριτσάκια να ακούνε ότι μουσική θέλουν ποιο είναι το κακό ;

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ?

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ???

Περάσαμε πόσα χρόνια προσπαθώντας να ξεφορτωθούμε την ηλίθια μόδα των boybands (εναλλακτικά τρεις λαλούν και δυό χορεύουν) και τώρα θα τα επαναφέρουμε στη μόδα ; Θες να μου πεις ότι από τη χρυσή δεκαετία των 90s στην pop το μόνο πράγμα που μας έλειψε είναι οι Backstreet Boys, οι Nsync, οι Take That και τα λοιπά metrosexual ανδρείκελα ;  όχι

Ο Χ  Ι

Η μουσική προχώρησε, εξελίχθηκε (σωστά σε αυτή τη περίπτωση) και επέλεξε να υψώσει επιδεικτικά το μεσαίο δάχτυλο στα boybands. Τέλος.

Οκ οκ με τα boybands θα μου πείτε αλλά με τον Bieber ποιο είναι το πρόβλημα ;

Υπό φυσιολογικές συνθήκες αυτό το μαλακηστήρι θα με είχε αφήσει παντελώς αδιάφορο, αλλά έχει επηρεάσει τόσο πολύ τα 12χρονα-15χρονα κοριτσάκια που πλέον αποτελεί κίνδυνο. Ατάκες σε video clip “who wants to make out with me”, devil horns λες και είναι κακός ροκάς και δε συμμαζεύεται θα κάνουν τα ανύποπτα κοριτσάκια να νομίζουν ότι όντως είναι ροκάς. Και πάμε στο άλλο, οι στίχοι που περηφανεύεται ότι τους γράφει μόνος του… Θαυμάστε στίχους από τη πρώτη του επιτυχία…

And I was like baby, baby, baby, oh
Like baby, baby, baby, no
Like baby, baby, baby, oh
I thought you'd always be mine, mine

Baby, baby, baby, oh
Like baby, baby, baby, no
Like baby, baby, baby, oh
I thought you'd always be mine, mine

I weep for humanity

Και όλα αυτά είναι τα μικροπράγματα μπροστά σε αυτό που διάβασα και παραλίγο να χάσω τα μαλλιά μου. Κάποια στιγμή πριν κανα χρόνο ο Bieber δήλωσε “Αισθάνομαι σαν τον Kurt Cobain της γενιάς μου”

ΤΙ ΛΕ ΡΕ ΑΠΟΒΛΗΤΟ ????

Αφού αισθάνεσαι τόσο κοντά στο Kurt Cobain γιατί δε μας κάνεις τη χάρη να ακολουθήσεις τη ίδια πορεία, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ.

Νούμερο 3

Η αλλαγή της Rap/Hip-Hop

Θυμάστε τι ακούγαμε στα 90s ? 2pac, Coolio, Notorious Big… Και όλοι αυτοί είχαν κάτι να σου πούνε. Βλέπεις η Rap/Hip-Hop γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές του Σικάγο και της Καλιφόρνια και σαν επακόλουθο οι στίχοι της είχαν κάτι σοβαρό να πουν, καταπιανόντουσαν με θέματα όπως η αστυνομική βία ή τον ρατσισμό, κι αν ξεχάσατε απλά ξανακούστε για λίγο το Changes του 2pac ή το Gangstas Paradise (κομμάτι θρύλος). Ακόμα κι όταν όμως δε καταπιανόταν με τόσο σοβαρά θέματα έβγαζαν όμορφα κομματάκια όπως το Ms Jackson των Outkast.

Ακούστε τώρα ένα τυχαίο κομμάτι από το 2000 και μετά, θα δείτε έναν αναβολιασμένο τύπο με έναν ολόχρυσο πολυέλαιο πάνω στο λαιμό του να καμαρώνει για το πόσα λεφτά/γκόμενες/αυτοκίνητα/σπίτια έχει. Και ποιοι τα τραγουδάνε ? Ένας τύπος που λέγεται 50cent, Labyrinth, Flo-Rida και ο Lil’Wayne ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΡΕ? Και αν δε σου ακούγεται τόσο γελοίο απλά προσπάθησε να το μεταφράσεις στα Ελληνικά, φαντάσου το σε μια αφίσα για συναυλία “Στις 16 Ιουνίου στο Terra Vibe, Opening Act ο Λαβύρινθος με τον Πα-Γκράτι Headliners ο Μικρός Κωστας και ο 50 λεπτά” ΤΙ ΣΤΟ ΠΟΥΤΣΟ ???

Και πες οκ τουλάχιστον μπορεί να rapαρουν ωραία και να έχει ρυθμό το κομματάκι αλλά που τέτοια τύχη ? Τα περισσότερα κομμάτια πλέον είναι κάτι 3λεπτα κομμάτια και σε αυτά τα 2μιση λεπτά είναι το ρεφρέν που το έχουν πάρει αυτούσιο από κάποιο άλλο Rock ή Pop κομμάτι της δεκαετίας 80/90 προκειμένου να φτιάξουν “διασκευή”.

Με αυτά και αυτά φτάσαμε από αυτό

Σε αυτό

Νούμερο 2

Οι γκόμενες

Όχι όχι δεν εννοώ τις γυναίκες ακροάτριες, εννοώ τη κάθε τυχάρπαστη μπουρούχα που επειδή πολύ απλά έχει μια εμφάνιση άνω του μετρίου πρέπει ντε και καλά να γίνει τραγουδίστρια.  Αν εξαιρέσεις με το ζόρι 5-6 που έχουν υποφερτή φωνή η συντριπτική πλειοψηφία είναι αυτό που πολύ απλά λέμε “από φωνή… κορμάρα”. Οκ στην αρχή μου άρεσε κι εμένα, όπως και στον κάθε άντρα, το όλο φαινόμενο, αλλά μετά από τη 58^η τραγουδιάρα που το μόνο που έχει να επιδείξει είναι ένα ανεπτυγμένο μπαλκόνι κάπου βαριέσαι και θες να ακούσεις και λίγη μουσική ρε γαμώτο.

Αλλά βλέπεις το πρόβλημα δεν είναι μόνο στη μουσική… Από τη στιγμή που εμφανίστηκε το φαινόμενο “γκόμενα να’ ναι κι ότι να’ ναι” οι εν λόγο καλλιτέχνιδες άρχισαν να μοιάζουν όλο και πιο πολύ μεταξύ τους οπότε για να ξεχωρίσουν από το σωρό με τις κόπιες άρχισαν να πετάνε όλο και πιο πολλά ρούχα από πάνω τους, μετά αφού μείνανε με τα απολύτως απαραίτητα άρχισαν να μικραίνουν τα ρούχα για να μπορέσουν πάλι να ξεχωρίσουν, μετά άρχισαν να προκαλούν με συμπεριφορές του στυλ δείχνω λίγο βυζάκι στη συναυλία(Janet Jackson) ή με λεσβιακά φιλιά επι σκηνής (Madonna-Britney Spears) και εκεί εγώ όπως και οι περισσότεροι άντρες έλεγα ΓΑΜΩΩΩΩΩΩ που να ξέραμε τότε… Που να ξέραμε τι θα ακολουθούσε…

Βλέπεις αφού μείνανε με τα μικροσκοπικά εσώρουχα και δείξανε ότι μπορούσανε να δείξουν στη σκηνή και σε βίντεο που “τυχαία” βρήκανε το φως της δημοσιότητας έπρεπε να βρούνε άλλους τρόπους να ξεχωρίσουν από το σωρό  κι εκεί είναι που χάθηκε η μπάλα και έχουμε αποτελέσματα όπως αυτά…

Εν τέλει ένα φαινόμενο που ξεκίνησε με το να εμφανίζει γκομενάρες τραγουδίστριες  κατέληξε στο να εμφανίζει κάτι που δεν είναι ούτε γκόμενα ούτε τραγουδίστρια. I rest my case.

Νούμερο 1

Μόδα και γκρίζα διαφήμιση

Οι δύο δαίμονες της μουσικής που την έχουν φέρει σε αυτό το χάλι σήμερα. Θα μου πείτε “έλα ρε Ορκ πάντα η μόδα συνδεόταν με τη μουσική” και έχετε δίκαιο αλλά ξεχνάμε μια πολύ βασική διαφορά. Μέχρι τα 00s η μόδα ακολουθούσε τη μουσική, τώρα είναι η μουσική που ακολουθεί τη μόδα. Στα 80s κυριαρχούσε το rock και η metal μουσική γι’αυτό και όλοι κυκλοφορούσαν με μαύρα δερμάτινα και καρφιά, αργότερα βγήκαν οι duran dura και ο Bowie και όλοι κυκλοφορούσαν με άσπρα κοστούμια και κίτρινα πουκάμισα κτλπ… Τώρα υπάρχει ένα τεράστιο επιτελείο σε κάθε δισκογραφική εταιρεία που αναλύει τις τάσεις της μόδας και σου παράγει ένα τυχαίο “καλλιτέχνη” με περιορισμένη διάρκεια ζωής… Κι εκεί που είχες τη μουσική να παράγει μόδα τώρα έχεις τη μόδα να παράγει μουσική και μάλιστα της χειρότερης δυνατής ποιότητας.

Και τώρα που τελείωσα με τη μόδα πάμε στο θέμα της διαφήμισης. Λίγοι θα το έχετε προσέξει αλλά η λεγόμενη γκρίζα διαφήμιση οργιάζει τα τελευταία χρόνια σχεδόν σε όλα τα βίντεο κλιπ, εκεί που βλέπεις την Avril Lavigne να σηκώνεται από το κρεβάτι της ξαφνικά η κάμερα εστιάζει στην ολοκαίνουργια Sony τηλεόραση, εκεί που η Lady Gaga κλαίγεται για το Bad Romance της στο περίεργο κλαμπ ξαφνικά η κάμερα ζουμάρει στη πανάκριβη βότκα Nemiroff. Η γκρίζα διαφήμιση όμως γίνεται πολύ πιο ξεδιάντροπα στην Ελλάδα, εκεί που τραγουδάει η Βίσση ξαφνικά αρχίζουν και “βρέχουν” σηματάκια της Cosmote, εκεί που οι Going Through τραγουδάνε ξαφνικά σταματάνε και απλά πίνουν Red Bull κτλπ.

Καλά ρε Ορκ αυτά τα τελευταία θα μπορούσες να τα βάλεις σε δυο διαφορετικές κατηγορίες. Όχι εξυπνάκια αναγνώστη για μια ακόμη φορά χάνεις το δάσος. Βλέπεις η μόδα και η γκρίζα διαφήμιση έχουν το ίδιο σκοπό και αποτέλεσμα και άρα μπαίνουν στην ίδια κατηγορία, βάζουν την ίδια τη μουσική σε δεύτερη μοίρα κι έτσι έχει τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες αντί να υπηρετούν τη μουσική να σου πλασάρουν κάτι τελείως άσχετο με τη μουσική μέσο της μουσικής και αυτό είναι το μεγαλύτερο πλήγμα που έχει δεχθεί η μουσική σήμερα. Όταν βγαίνει καινούργιο τραγούδι από κάποιον και εσύ σχολιάζεις τι φοράει αυτός που τραγουδάει και υποσυνείδητα θες να αγοράσεις κάτι τότε δε μπορούμε πια να μιλάμε για μουσική.